Menopauza, a erozja szkliwa

Erozja szkliwa to proces stopniowego rozpuszczania twardej warstwy ochronnej zęba, który jest powodowany głównie przez kwasy – zarówno te dostarczane z dietą, jak i te pochodzące z problemów zdrowotnych, takich jak refluks żołądkowy. I tu pojawia się pytanie czy menopauza może mieć wpływ na erozję szkliwa?

Tak, kobiety w okresie menopauzy mogą być bardziej narażone na erozję szkliwa z kilku powodów:

Niektóre kobiety podczas menopauzy zmieniają swoje nawyki żywieniowe. Wahania hormonalne mogą wpływać na apetyt i preferencje smakowe, co prowadzi do częstszego spożywania kwaśnych produktów, takich jak cytrusy, napoje gazowane, kawa czy wina. Te produkty mają wysoki poziom kwasowości, co może przyczyniać się do rozpuszczania szkliwa.

Menopauza zwiększa również ryzyko wystąpienia refluksu żołądkowo-przełykowego, który polega na cofaniu się kwasów żołądkowych do przełyku, a czasami nawet do jamy ustnej. Kwasy te mają niezwykle niszczycielski wpływ na szkliwo zębów. Regularny kontakt kwasów żołądkowych ze szkliwem może prowadzić do jego stopniowego niszczenia, co z czasem powoduje nadwrażliwość zębów, przebarwienia i większe ryzyko próchnicy.

Jak wspomniano w poprzednim artykule, menopauza często prowadzi do zmniejszonej produkcji śliny, co również przyczynia się do problemu erozji szkliwa. Ślina pełni rolę bufora, neutralizując kwasy w jamie ustnej, a także wspomaga proces remineralizacji szkliwa. Kiedy poziom śliny spada, zęby stają się bardziej narażone na działanie kwasów i tym samym na erozję.

Chociaż proces erozji szkliwa jest nieodwracalny, istnieje wiele kroków, które kobiety mogą podjąć, aby go spowolnić lub zapobiec dalszym uszkodzeniom:

Warto ograniczyć spożycie produktów o wysokiej kwasowości, takich jak soki owocowe, cytrusy, napoje gazowane i wina. Jeśli już je spożywamy, warto unikać ich długiego kontaktu z zębami, na przykład pijąc je przez słomkę. Ważne jest również unikanie mycia zębów bezpośrednio po spożyciu kwaśnych produktów, ponieważ wtedy szkliwo jest najbardziej podatne na uszkodzenia.

Aby zwiększyć wydzielanie śliny, można żuć gumy bez cukru lub korzystać z preparatów nawilżających jamę ustną. Pijąc wodę regularnie w ciągu dnia, również pomożemy utrzymać odpowiedni poziom wilgoci w ustach.

Stosowanie past do zębów wzbogaconych w fluor lub inne składniki mineralne wspomaga proces remineralizacji szkliwa i wzmacnia jego strukturę. Warto również rozważyć stosowanie past do zębów przeznaczonych do zębów wrażliwych, aby zminimalizować dyskomfort związany z nadwrażliwością.

Jeśli refluks jest częstym problemem, warto skonsultować się z lekarzem, który może zalecić odpowiednie leczenie farmakologiczne lub zmiany w diecie i stylu życia, które pomogą zredukować objawy refluksu. Kontrola tego schorzenia jest kluczowa nie tylko dla zdrowia przewodu pokarmowego, ale również dla ochrony zębów przed działaniem kwasów żołądkowych.

Jak w przypadku innych problemów stomatologicznych związanych z menopauzą, regularne kontrole u dentysty mogą pomóc w monitorowaniu stanu szkliwa i zapobieganiu erozji. Stomatolog może również zalecić zabiegi wzmacniające szkliwo lub zastosować preparaty fluorowe w celu dodatkowej ochrony zębów.

Erozja szkliwa to kolejny problem stomatologiczny, z którym mogą się spotkać kobiety przechodzące przez menopauzę. Zmiany hormonalne, refluks żołądkowy oraz zmniejszona produkcja śliny to czynniki, które mogą przyczyniać się do uszkodzeń szkliwa i zdrowia jamy ustnej. Jednak poprzez odpowiednią profilaktykę, zmiany nawyków żywieniowych oraz regularne kontrole stomatologiczne, można skutecznie chronić swoje zęby i minimalizować ryzyko poważniejszych problemów. W okresie menopauzy szczególna troska o zdrowie jamy ustnej jest kluczowa dla zachowania dobrego samopoczucia i jakości życia.

Źródła:

„Stomatologia zachowawcza. Zarys kliniczny” pod redakcją prof. Marzeny Dominiak 

„Menopauza. Przewodnik dla pacjentek i lekarzy” autorstwa Ireny Jundziłł 

„Zasady i praktyka periodontologii” pod redakcją F. Carranzy 

„Biomateriały i chemia stomatologiczna” pod redakcją A. Ślósarczyka